Platformers? Platformers! In de BB podcast!

[Dynamike]

Beste vrienden en vriendinnen,

in aflevering 110 schuif ik bij Niels aan, fysiek, in zijn nieuwe huis en gaan we een podcast opnemen. Nog niet eerder namen wij een reguliere aflevering op door bij elkaar te zitten. Spannend dus, maar ook leuk! En voor 110 gaan we het hebben over platformers. Over het genre, het verloop en de evolutie en natuurlijk over onze favoriete platformers door de jaren heen. En we nemen graag jullie input mee!

Ben je fan? Of juist niet? Was je het ooit maar is het genre voor je dood? Of zijn de oude minder aantrekkelijk en vind je ze nu juist wel leuk. En wat zijn je favo's? Je hoeft niet alles te beantwoorden. Het is meer een richting van waar je het allemaal over kan hebben. Platformers in de breedste zin van het woord. Loop er over leeg en wij nemen het allemaal mee op 16 juni als we gaan opnemen.

[KillingRaptor]

Ik ben altijd liefhebber geweest van platformers. Zowel 2D als 3D platformers kan ik echt prima smaken. Uiteraard zijn de klassiekers zoals de Mario games, Donkey Kong, Sonic, enz heel populair en speel ik ze heel graag maar de indie scene heeft ook voor een hele toffe revival gezorgd in het genre voor mij. Denk maar aan Shovel Knight, Shantae (ok die is soms meer metroidvania maar op zich zijn dat ook platformers), Meat Boy,... Precision platformers zoals Meat Boy vind ik zelf ook heerlijk om te spelen, hoe vaak je ook afgaat.

[Flozem]

Mario en DK speelde ik vroeger, maar dat trek ik niet meer die simpele gameplay… ik ben meer van de Metroidvania’s (Symphony of the Night en de GBA, DS zelfs 3DS Castlevania’s, Metroid Fusion, Shantae). Shovel Knight vond ik ook nog in mijn straatje passen.

Daarnaast mijn grote liefde: Turrican in alle varianten behalve #2 op de Snes.

Maar ik speel vooral nog RPG’s, want dat is lekker relaxed.

[Joey]

Leuk onderwerp! Veel van mijn favoriete games zijn platformers en ook mijn allereerste game was een platformer: Donkey Kong Country! De originele DKC-trilogie heb ik veel gespeeld en ik zou dan ook geen favoriet kunnen kiezen, alle 3 hebben hun eigen charmes. Leuke recente 2D platformers zijn Yooka-Laylee and the Impossible Lair, Donkey Kong Country: Tropical Freeze, en Rayman Legends.

Dan zijn er nog de (collectathon) 3D platformers, die hun hoogtepunt bereikten tijdens het Nintendo 64-tijdperk. Mijn absolute favoriet is Banjo-Kazooie, die game heeft alles wat je wil in een 3D platformer: toffe werelden, leuke karakters, veel moves, genoeg collectibles etc. Donkey Kong 64 maakte het iets té bond qua collectibles; een snelle Google zoekopdracht zegt dat er maar liefst 3831 items te verzamelen zijn! En het vervelende is dat je niet alles met 1 karakter kan verzamelen. De meeste collectibles zijn namelijk alleen op te pakken door een specifiek karakter, en om van karakter te wisselen moet je naar bepaalde plekken in de levels gaan (dit kan niet 'on the fly' helaas). Leuke recente games in dit subgenre zijn Super Mario Odyssey, Super Lucky's Tale en Yooka-Laylee.

[Galious]

Ik ben ook altijd wel een liefhebber van platformers geweest, maar als ik erop terugdenk is het wel een liefde die voor mij zijn oorsprong vond in de arcadehal rond '85/'86 en die ik pas later 'mee haar huis nam'. Met name de originele Wonder Boy en Ghosts 'n Goblins arcadekasten die - of all places - bij het lokale zwembad stonden, zijn me altijd bijgebleven. Ik kwam er nooit ver in, maar vond het altijd leuk om voor en na het zwemmen een paar guldens in die kasten te stoppen.

Thuis was Pitfall op de Atari 2600 waarschijnlijk mijn eerste kennismaking met het genre en hoewel ik het best grappig vond om beetje rond te rennen en te springen, was het me als kleine Galious nooit helemaal duidelijk wat nou precies de bedoeling was van de game en had ik geen idee waar ik heen moest. Ik speelde het dan ook nooit heel erg lang.

Op de MSX had ik iets later bekende Euro platformers zoals Jet Set Willy, maar ook daar liep ik net als Pitfall altijd hopeloos verdwaald rond en knapte er dan ook wel redelijk snel op af. Dat was wel een beetje het ding met de meeste platformers die ik indertijd speelde, het waren vooral - om met AVGN te spreken - van die "Where the fuck do I go" kind of games. Meer lineaire, arcadey games zoals Punch & Judy, Hunchback en Game Over waren meer mijn ding. Maar het waren vooral enkele Konami pareltjes die er voor mij (pun intended) uitsprongen. Denk aan Circus Charlie, Athletic Land en mijn all-time favoriet Knightmare II: The Maze of Galious, in hindsight de allereerste Metroidvania die ik ooit speelde. Hoewel die laatste ook heel open was, wist het me in tegenstelling tot Jet Set Willy en Pitfall wel compleet te boeien, waarschijnlijk ook vanwege de grote action adventure en puzzel elementen.

Mijn liefde voor de echte 'pure' platformer begon ergens begin jaren '90 met Super Mario Bros. Komend van de Atari 2600 en MSX waren de uitgestrekte en gevarieerde, zijwaarts scrollende werelden een echte eye-opener toen ik de game voor het eerst speelde bij een schoolvriendje. Het was love at first sight en de reden voor mij om een NES te kopen. Als er één genre is waar de NES in uitblonk, dan was het wel de platformer, dus daar heb ik er dan ook talloze van gespeeld in die tijd. SMB1 t/m 3 waren helemaal geweldig, maar ik neeg toch het meest naar action platformers (Mega Man, Castlevania, Probotector, Batman, Shadow Warriors, etc, etc) en games met action adventure elementen (Faxanadu) en dat was later in en na het 16-bit tijdperk niet anders.

De allereerste 3D platformer Super Mario 64 was weer net zo mindblowing als Super Mario Bros. op de NES, een onvergetelijke ervaring. Gek genoeg wist Banjo Kazooie mij dan weer totaal niet te bekoren. Ik denk dat de intrede van de collect-a-thon in 3D platformers voor mij een beetje de doodsteek was voor het genre, ik ben er in elk geval compleet op afgeknapt en heb nadien bijna geen 3D platformer meer aangeraakt, met als enige memorabele uitzonderingen de Maximo games op de PS2, de eerste Sly Cooper en later de fenomenale Super Mario Galaxy games.

In het 3D tijdperk heb ik dus eigenlijk heel weinig platformers gespeeld, maar met de opkomst van 2D (retro-inspired) indies is de liefde voor het genre weer helemaal terug en misschien zelfs sterker dan ooit. Action platformers zoals Volgarr the Viking, Cyber Shadow, Super Cyborg, Shovel Knight, Huntdown, etc etc brengen me terug naar de hoogtijdagen van het 8- en 16-bit tijdperk. Precision platformers zoals Celeste hebben me zelfs uitgedaagd als nooit tevoren, en I friggin' love it. En last but not least heeft het Metroidvania genre zich in de loop der jaren verder doorontwikkeld van hoogtepunt naar hoogtepunt met bijvoorbeeld La-Mulana, Blasphemous en Hollow Knight - en dan hebben we nog Silksong en een heuse remake van The Maze of Galious om naar uit te kijken.

Kortom, de platformer zal voor mij net als de shoot 'em up en beat 'em up altijd een plekje hebben in mijn hart als volkomen tijdloos oergenre van gaming.

[Swey]

Ik ben gematigd liefhebber, niet omdat ik de games niet leuk vind, maar ik ben er niet zo goed in. Dingen als super meat boy begin ik niet aan. Maar ik speel graag nog super Mario world , die gaat om de paar jaar toch weer opgestart worden.
Games als guacamelee waarbij je veel meer arial combo’s moet gebruiken zijn uitdagender. Niet mijn meest gespeelde genre maar toch zeker een gameplay waar ik van geniet, mits er maar een goede balans tussen skill en fun inzit.

[Apenheul]

De opname is achter de rug, helaas niet fysiek zoals gepland maar dat halen we dit jaar nog wel eens in. Nu is het de uitdaging om het te editen want met examenweken, een week Berlijn en twee weken Azië waarna direct de herkansingperiode weer begint ben ik nog maar weinig thuis. Maar het is een mooie opname geworden waarin ook de showcases van Microsoft, Sony en Nintendo de revue paasseren.